ვაჟა-ფშაველა – დევების ქორწილი
ღამით ცა ჰქუხდა, გრგვინავდა,
მთებს მოედრიკათ თავიო.ტყეს გასდიოდა ფოთოლი,
ზღვა ბობოქარობს შავიო.
დევებსა აქვის ქორწილი,
დიდი დარბაზი ზრიალებს.
მეც დამპატიჟეს, შევედი, –
რა მქისე სუნი ტრიალებს?!
სამ პირად ცეცხლი დაენთოთ,
ზედ სამი ქვაბი შხიოდა,
სტუმრების წინა ხონჩებზედ
კაცის თავ-ფეხი დიოდა.
უკვენას ყურეშიითა
კვნესის ხმა გამოდიოდა:
“ძმის ხორცი როგორა ვსჭამო?!” –
ყმა ვინმე გამოჰკიოდა.
უსმელ-უჭმელად გავსძეხი,
ყელშიაც ამომდიოდა.
მთებს მოედრიკათ თავიო.ტყეს გასდიოდა ფოთოლი,
ზღვა ბობოქარობს შავიო.
დევებსა აქვის ქორწილი,
დიდი დარბაზი ზრიალებს.
მეც დამპატიჟეს, შევედი, –
რა მქისე სუნი ტრიალებს?!
სამ პირად ცეცხლი დაენთოთ,
ზედ სამი ქვაბი შხიოდა,
სტუმრების წინა ხონჩებზედ
კაცის თავ-ფეხი დიოდა.
უკვენას ყურეშიითა
კვნესის ხმა გამოდიოდა:
“ძმის ხორცი როგორა ვსჭამო?!” –
ყმა ვინმე გამოჰკიოდა.
უსმელ-უჭმელად გავსძეხი,
ყელშიაც ამომდიოდა.
Комментариев нет:
Отправить комментарий